Kolejny dzień się budzi leniwie, ospale, to gdzieś kogut zapieje to gdzieś pies zaszczeka a ludkom w Pierdatach już nie mieści się w pale co myśleć, co będzie, co jutro ich czeka? I pleban i sołtys i organista podnoszą w końcu swoje ciężkie dopy ech nie ma to tamto czas się ogarnąć i wyjść z bezpiecznej chałupy, bo już słonko wysoko i ptaszki śpiewają Pierdaty do życia się budzą a trza jeszcze posłuchać co w radio gadają czy mądrze prawią? czy zaś trują i nudzą? Pleban już z samego rana na mszy grzmi ze swej ambony - nie słuchajcie słów sołtysa bo to brednie i androny - organista jeszcze nie wie jaką przyszłość ma przed sobą więc przygrywa plebanowi wszak ten ważną jest osobą ale ...sołtys toż to władza i szacunek się należy więc czapkuje sołtysowi choć do końca mu nie wierzy, no a sołtys jako władza siedząc wciąż na swym urzędzie wizerunek swój odmładza Pierdat Wielkich wizje przędzie.I tak w kółko i dzień cały jeden przez drugiego bredzi a miejscowi wciąż nie wiedzą co w tych ''mądrych'' głowach siedzi, tak więc gdy słońce zachodzi gdzieś za horyzontem siadają przy sklepiku z butelczyną piwa myślą, radzą,dumają jakim tu iść frontem, co się nam tu opłaca? czy znów nas ktoś wykiwa? Kolejny dzień w Pierdatach już mrokiem się ścieli czas więc wracać każdy do swojej chałupy, niech to wszyscy diabli i wszyscy anieli! oby jutro o poranku nie ujrzeć wielkiej ''czarnej dopy '' :)
