Naprawdę jaka jesteś
https://www.youtube.com/watch?v=FKM6oGsuOH8Hej. Kocham tę nutę.
Test z Freudem ... ?
Hello Wam !Dla tych co chcą trochę się zrelaksować i poznać siebie...zapraszam do psychoanalizy według Freuda.Znalazłam w necie podobno...błyskawiczny psychotest, składający się z 8 pytań, które to, powiedzą o nas wszystko...:)Hm...ciekawe, bo skoro z filozoficznym podejściem skonstruowane są pytania, to znaczenie odpowiedzi może nas całkowicie zaskoczyć..Przygotujcie sobie kartkę papieru i notujcie swoje odpowiedzi, to ważne, by móc dobrze je zinterpretować.1. Wpatrujesz się w morze. Co czujesz?2. Spacerujesz po lesie i przyglądasz się podłożu. Co widzisz? Teraz zastanów się, jakie uczucia ci towarzyszą.
3. Obserwujesz mewy latające nad twoją głową. Jakie emocje to wywołuje?
4. Przyglądasz się galopującym koniom. Co czujesz w tym momencie?
5. Jesteś na pustyni i nagle wyrasta przed tobą ściana. Nie widzisz jej zakończenia, ale dostrzegasz dziurę. Przez nią widzisz bujną oazę. Co zamierzasz zrobić?
6. Wędrujesz po pustyni i znajdujesz przypadkiem dzban pełen wody. Jakie podejmujesz działania?
7. Gubisz się w lesie w środku nocy. Nagle dostrzegasz w oddali dom z zapalonymi światłami. Zastanów się, co wtedy zrobisz.
8. Stoisz pośrodku gęstej mgły, przez którą nic nie widzisz. Jaka jest pierwsza rzecz, którą zrobisz w tej sytuacji?
A teraz sprawdź koniecznie znaczenie odpowiedzi. Każda z nich symbolizuje twój stosunek do najważniejszych życiowych kwestii.
1. Ta odpowiedź opisuje twoją postawę wobec życia, emocji i twoich potrzeb.
2. To samo czujesz, kiedy myślisz o swojej rodzinie.
3. Oznacza twój stosunek do kobiet.
4. Tak traktujesz mężczyzn.
5. Odpowiedź sugeruje, w jaki sposób rozwiązujesz problemy.
6. W ten sposób wybierasz partnera do łóżka.
7. Symbolizuje twoją gotowość do małżeństwa i założenia rodziny.
8. Taki jest twój stosunek do śmierci.
I co zaskoczeni..?
Niektóre odpowiedzi mogą na pierwszy rzut oka nie pasować, ale po głębszym zastanowieniu dostrzeżesz słuszność tej interpretacji. Tak przynajmniej twierdzą ci, którzy wykonali ten test.
Noc która drwi
Głęboka ciemna styczniowa nocIle jeszcze tych nocy...Nocy że łzami bez skargW ciszy pokoju płyną łzyCzłowiek to dość delikatna strukturaZawsze potrzebuje wsparcia kiedy źleKiedy zimny wiatr wiejeGasi nadziejeZbyt długiego już trwaNadzieja gdzieś się zgubiłaJaka ta noc długaI tak bardzo niemiłaCisza kpi, cisza drwiJakieś cienie tańczą na brzegu kominkaSen jak zawsze gdzieś się zgubiłStrajkuje...Nikt o tej porze nie zapytaJak się czujeA ja też nie jestem skłonna do opowiadaniaNa życie narzekania...Nie raz jak już bardzo mi ból dokuczyPiszę by zapomnieć choć na chwilęJuż do końca dni swoich będę cierpiałaNie raz będę się pytałaZa co Boże kochanyCo takiego uczyniłam,co zrobiłam?Wiadomo puki życia tyle i grzeszeniaAle czy aż takie doświadczenia?Chwilami wątpię i nie mam już siłyProszę bym już się nie obudziłaTak spokojnie zasnęłaW innym świecie się obudziłaTam rodzice by powitaliTak ciepło poprzytulaliTam by już nic nie bolałoJa naprawdę już na nic nie czekamNic od życia nie wymagamChoć życie to skarb nad skarbamiI tu gdzie mój azyl mnie witaGdzie każdym dniem ptaki dziękująZa karmienie...Gdzie lisek prawie oswojony po cichuPrzemyka,tu dobranoc gra leśna muzykaTu wszystko stara się bym zapomniała o bóluBym się uśmiechałaNatura potrafi zauroczyćJa to wszystko widzę,doceniamAle są te gorsze dni żePragnę tylko jednego...Proszę Cię Panie...Nie doświadczaj tak srogoOdpuść proszę...tak bardzo Ci ufamTylko nie raz psioczęKiedy nie daje radyKiedy ból wypala mózgWtedy klepie coś ot tak bez składuWybacz ...moje narzekanieJuż niedługo nowy dzień wstanieWtedy będę miała inne zadanie....I jak zawsze głębokoGdzieś schowam narzekanie...https://youtu.be/kZuYff81-FcZ podziękowaniami dla Alfy
Alfo bardzo ładny obrazek mi przesłałaś. Jestem w szoku, że ktoś tu o mnie pomyślał i postanowił wysłać mi mały prezent
To miłe... W ogóle dobrze jest widzieć, że na GD istnieje jeszcze coś poza głupotą, nienawiścią, sarkazmem i nawigatorem 
Oczywiście ustawiam sobie go jako główne na profilu Nie... nie Nawigatora - obrazek Chociaż nieco zmieniłam jego kształt z prostokąta na kwadrat, ale mam nadzieję, że wybaczysz?(Piszę tu, gdyż do Ciebie skrzynka jest zamknięta a poza tym chcę Ci publicznie podziękować)Jaką by Ci tu nutkę zostawić....(nie byłabym sobą, bez muzyki)https://www.youtube.com/watch?v=0VD9x50vh8oMiłego... i zdrowiej
Wygrzebane z bardzo starej szuflady
Robiłam ostatnio porządki w domowych archiwach i wpadło mi w oko opowiadanie, które napisałam wiele lat temu, chyba jako jedno z pierwszych. Jakimś cudem ocalało po padzie dysku. Przeczytałam je dzisiaj i długo się zastanawiałam, co mi się wtedy w głowie roiło :) Dlatego pozwolę sobie zastrzec, że wszelkie podobieństwo do osób i zdarzeń faktycznie istniejących jest niezamierzone i przypadkowe :)1.Mam na imię Jagoda.Jestem wysoką, szczupłą szatynką, chociaż w tej chwili może trudno to określić, bo ostatnio farbuję włosy na rudo. Chyba mi w nich ładnie, przynajmniej tak twierdzą moje koleżanki.Niektórym moje życie może wydawać się może smutne, ale wcale tak nie jest. Pracuję w bibliotece, a to jest przecież to, co lubię robić najbardziej. Kocham moje książki i czasem mam wrażenie, że jest to miłość wzajemna. Szeleszczą dla mnie rozkosznie, delikatnie przewracanymi stronicami, wabią zapachem świeżego kleju. Nowiutkie, czekają na swój pierwszy dotyk.Moje życie jest stabilne i dobrze poukładane - to właśnie daje mi poczucie spełnienia. Dzięki temu czuję się naprawdę szczęśliwa. Każdego dnia rano wstaję o szóstej, biorę prysznic i biegnę po świeże bułeczki. Dwie sztuki. Piekarnia pod domem nie zna sobie równych. Sprzedawczyni nawet nie pyta co podać, uśmiecha się jak co dzień, życząc mi miłego dnia. Jedną bułeczkę zjadam na śniadanie. Zwykle z dżemem albo miodem i popijam filiżanką herbaty. To się chyba nazywa śniadanie europejskie- kiedyś przeczytałam o nim w jakimś przewodniku turystycznym i bardzo mi się spodobało.Później wychodzę do pracy - biblioteka to moje królestwo, w którym czuję się potrzebna. Czytelnicy mnie lubią, wielu z nich przychodzi do mnie nie tylko po książki. Znamy się od lat i zawsze znajdujemy czas na miłą pogawędkę. Odwiedzają nas różni ludzie, starsi i młodsi, czasem pojawi się nawet jakiś przystojniak. Ostatnio nawet czuję, że jednemu z nich wpadłam w oko. Zawsze się do mnie tak ślicznie uśmiecha, a w Walentynki przyniósł czekoladki w kształcie serca. Myślę, że może zaprosi mnie kiedyś na kawę, na razie tego nie zrobił, ale pewnie jest nieśmiały.Po południu mam chwilę przerwy i wtedy wyciągam z torby drugą bułeczkę, starannie zawiniętą w papier śniadaniowy. Zwykle z szynką i serem i listkiem sałaty, czasem dorzucę jakieś sezonowe warzywka.Ktoś mógłby pomyśleć, że to wszystko nudne, ale ja lubię rutynę. Dzięki niej czuję, że moje życie jest pod pełna kontrolą.Po pracy wracam do domu, gotuję obiad i sprzątam kuchnię. Wieczorem oglądam ulubione seriale, a później z ukochaną książką kładę się do łóżka. Chwilę później przychodzą moje koty, rozkosznie mrucząc, zajmują swoje stałe miejsce na kolanach. Może to trochę niewygodne, ale w zimie przyjemnie grzeją. Przeczytałam gdzieś, że nie będę miała reumatyzmu na starość, bo podobno kocie futro ma własności lecznicze. Taki mały bonusik od życia.Raz w tygodniu, po niedzielnej mszy, odwiedzam dom mojego brata, który mieszka dwie przecznice dalej, razem z żoną i dwójką dzieci.Rodzina jest dla mnie bardzo ważna. Dzieciaki cieszą się, kiedy przychodzę. Zawsze mam dla nich jakieś słodycze. To takie urocze, kiedy małe rączki, chciwie zaglądają do kieszeni płaszcza, żeby wygrzebać z nich łakocie. Umazane czekoladą buzie uśmiechają się do mnie teraz ze zdjęcia powieszonego nad stołem. Słodkie brzdące. Kocham je równie mocno, jakbym mogła kochać swoje własne dzieci.Jest mi dobrze, naprawdę dobrze.Każdego dnia, kiedy się modlę, dziękuję Bogu za takie wspaniałe życie.2.Mam na imię Jadźka, albo jak kto woli Jaga, tak samo jak Baba Jaga. Okropne imię, prawda? Tak jak i całe moje życie. Zawsze byłam sama. Mam tylko brata, który nie pamięta nawet kiedy mam urodziny. I jeszcze dwa koty, które pamiętają o mnie tylko wtedy, kiedy otwieram lodówkę. Dobre i to.W szkole nigdy nie miałam przyjaciół, byłam na to zbyt zamknięta w sobie i nieśmiała. Kiedyś nawet próbowałam włączać się w rozmowy, ale albo nie bardzo rozumiałam o czym wszyscy mówią albo po prostu nie miałam nic do powiedzenia. A kiedy nawet zebrałam się na odwagę, żeby coś powiedzieć, gadałam takie głupoty, że później było mi tylko wstyd. W końcu zaprzestałam prób i przerwy spędzałam z nosem w książce. Unikałam ludzi, bo jeśli mnie nie ignorowali, to po prostu dokuczali. Czasem, kiedy wchodziłam po schodach, chłopcy pluli mi na głowę. Znajdowałam też obrzydliwe, owłosione pająki w swojej torbie. Chyba dobrze wiedzieli czego się boję. Jak by tego było mało, któregoś dnia wrzucili mój ukochany, własnoręcznie wyhaftowany worek z kapciami do do sedesu.Ale nie żaliłam się nigdy, bo i tak nie miałam komu. Byłam chuda, brzydka i nikt nie zwracał na mnie uwagi. Brata obchodziły tylko dziewczyny i imprezy. Mamę obchodził tylko ojczym. Ojczyma obchodziła tylko wódka.Na początku marzyłam o tym, żeby mieć kogoś bliskiego, kto by mnie przytulił. A potem marzyłam już tylko o tym, żeby nikt więcej mnie przytulać nie chciał.Któregoś dnia, kiedy wróciłam ze szkoły, z drugiej zmiany, mamy nie było jeszcze w domu. Ojczym, jak zwykle, leżał rozwalony na tapczanie i oglądał telewizję. Uśmiechnął się tym swoim pijackim, krzywym uśmiechem, kiedy weszłam i powiedział żebym usiadła koło niego. Bardzo nie miałam na to ochoty, ale jeszcze bardziej przerażała mnie wizja kolejnej awantury. Kiedy usiadłam, objął mnie i przyciągnął do siebie. Starałam się nie zwracać uwagi na odór alkoholu i bełkotliwe słowa wypowiadane wprost do mojego ucha. Przez dłużą chwilę znosiłam to wszystko, siedząc zesztywniała obok niego i oglądając jakiś brazylijski serial. A potem mój czas stanął w miejscu, a ja czułam, że to co się dzieje, nie dzieje się naprawdę. Jakbym stała z boku i patrzyła na kogoś innego, nie mogąc nic zrobić. Czułam jak jego ręka wsuwa się pod moją koszulkę i zaczyna dotykać piersi, w sposób, jaki nikt, nigdy tego nie robił. Poczułam falę gorąca i dziwny skurcz w dole brzucha. Chciałam, żeby przestał, czułam obrzydzenie do niego i własnych odczuć. Siedziałam nadal, jak sparaliżowana, aż do momentu, kiedy przesunął moją dłoń na swoje spodnie. Nie byłam głupia, wiedziałam już co kobiety i mężczyźni robią razem. Wyrwałam się i uciekłam do łazienki. Nawet nie próbował mnie gonić. Zamknęłam drzwi na klucz, a pod klamkę podstawiłam szczotkę, tak żeby mieć pewność, że na pewno nie uda mu się dostać się do środka. Nawet nie próbował, gonił mnie tylko jego obrzydliwy, charczący śmiech. Weszłam do wanny i skuliłam się obejmując ramionami. Zatkałam uszy, żeby go już dłużej nie słyszeć.Wyszłam dopiero, kiedy mama wróciła z pracy. Ojczym spał tam, gdzie go zostawiłam i chrapał. Kiedy na niego popatrzyłam, zrobiło mi się niedobrze.Mama nigdy się nie dowiedziała. Może to i lepiej. Rok później umarła na raka po tym, jak uderzyła się w pierś upadając na kant szafki. Nienawidziłam drania za to, że ją popchnął. Nigdy mu tego nie wybaczyłam i nie wybaczę. Po jej śmierci zamieszkałam z babcią i jej drugim mężem. Mieszkam tu do dziś, od czterech lat już sama niestety.Skończyłam szkołę, później studia bibliotekarskie. Podjęłam pracę, w której zarabiam tyle, że ledwie starcza mi do końca miesiąca. Nienawidzę swojej pracy, jest nudna i monotonna.Nigdy nie wyszłam za mąż. Nie to, żebym nie chciała, tylko tak naprawdę, nigdy nie interesował się mną żaden mężczyzna. Może na studiach, ale to też tylko po to, żeby pożyczyć notatki z wykładów. Z resztą nigdy ładna nie byłam, mam grube uda, mały biust i ogólnie jestem jakaś nijaka. Nawet nie chce mi się malować, bo to i tak niczego nie zmieni. Też bym na siebie nie spojrzała.Wiem, że koleżanki z pracy śmieją się za moimi plecami i wykorzystują. Zawsze zwalają na mnie najgorszą pracę, a ja dla świętego spokoju udaję, że mi to pasuje.Dzisiaj kończę czterdzieści lat i kiedy patrzę w lustro, widzę że moją twarz zaczyna pokrywać coraz gęściejsza siateczka zmarszczek. Kupiłam butelkę wina, które wypiję sama, bo nie miałam kogo zaprosić.Nienawidzę swojego życia. Nie bardzo już wierzę, że w życiu może mnie jeszcze spotkać coś dobrego.Nawet w Boga nie wierzę. Chociaż czasem, kiedy mam już wszystkiego dosyć, modlę się do niego żarliwie, żeby wreszcie zabrał mnie z tego świata, bo sama nie mam odwagi go opuścić.Mam na imię Jagoda, Jadzia, Jagódka... Czy ktoś mnie pokocha?Marionetki diabła
Do rozumu człowieka Doszły opary szatanaBóg niczemu nie jest winny tylko komórki bałwanarodzi się nienawiści mowana początku do ludzi ,kapłanówJezusa a pożniej do samego BOGACzłowiek nie dopuszcza innego schematubo sam jest idealny ,najmądrzejszy a tu :Bóg dający życie to wielki złośnik i oprawca!tak wtóruje za podpowiedzią największego szubrawca.I tak diabła straszliwego marionetek wieleszuka jedynej pociechy w swoim marnym ciele.Bawić sie , cieszyć żyć beztrosko i dużo wyuzdaniatakie jest dziś pokłosie bezbożnego wychowania .
Zwątpienie
Kiedyś, całkiem wczesnym rankiemSpotkałem Boga,Chciałem go o coś zapytać,Ale tylko schował zakrwawione ręce do kieszeni,Szyderczo się uśmiechnął,Obrócił się do mnie plecamiI odszedł.Zwątpiłem,Poszedłem szukać innych bogów.Ze skromnoscia przyjmij wszystko co Ci sie przytrafi - Rashi
"Ze skromnością przyjmij wszystko co Ci się przytrafi" - RashiCzęsto powtarzam sobie te słowa...Jak i również "Wczoraj do Ciebie nie należy. Jutro niepewne. Tylko dziś jest Twoje." Jan Paweł IIFragmenty tekstu z piosenki "Znów mi się śnisz" Stok lub Synonim
"(...)Spróbuj, zgaś światło i usiądź w pokoju,
Popatrz przez okno, chwila spokoju(...)
Przesuń się, jeszcze bliżej do szyby,
Zobaczysz tam wiele, gdzie nic nie jest na niby,
Nadchodzi taki czas, wiesz coś się kończy, zaczyna,
Właśnie przeżywasz ją, to właśnie ta chwila, (...)Nigdy nie wiadomo czy to start jest czy meta,
Popatrz gdzie obecnie się znajdujesz,
Jak z tym wszystkim dookoła się czujesz,
Naprawdę boli, czy nad sobą się litujesz,
Do czego dążysz, co naprawdę oczekujesz?,"Grammatik - "Kazdy ma chwile"https://www.youtube.com/watch?v=Fj4VuzzW5uE(..)"Każdy ma takie chwile, że w duszy deszcz pada
Jedyne co, chciałoby się teraz płakać
Nowy sens nadać, spokój oddechem
Przyspieszone serca bicie, życie na krechę
Tyle chwil w których myślałem, że to koniec
Smutna twarz w dłoniach gdzieś ukryta
Te same myśli, ale inny sens wynika
Kolejny dzień, ten sam wpis do pamiętnika
Przeszłość miga jak migawka flesza
Chce czuć smak życia na swoich ustach
Kolejna kartka, ale ona jest już pusta
Te same dni, tak ja rekurencje w lustrach
Te same sny, chociaż każdy z nich jest inny
Znów spływają tak jak strugi deszczu z rynny
Chcę dopiąć swego, choć czar już dawno prysnął
Nie wiem jak ty, ale ja tu gram o wszystko
Może to wkurzać, kiedy patrzą ci na ręce
Niech sobie patrzą, dla nich lepiej już nie będzie
Każdy ma chwile, że się po cichu modli
I prosi Boga o to, aby się nie upodlić(...)Ashley i Kula - "Czas mija"https://www.youtube.com/watch?v=pxRcBCt07s0Jeśli Bóg ze mną, któż przeciwko mnie?
https://www.youtube.com/watch?v=l1yY9opqjKgMały Piechurek
Idzie drogą mały Piechurek,
tu... bramka, tam murek.
Już nauczył się chodzić,
nóżkami świetnie wodzić.
Plecaczek mu zakupili,
na "rupiteta" rodzice mili.
Oni dbają o swego synka,
co uwidacznia jego minka.
Babcię ta minka cieszy,bo kocha tego śmieszka.Z pomocą mu pośpieszy,chociaż daleko mieszka,
Zdrowe to nasze dziecko,
pije ciągle dobre mleczko.
Niech nam duży rośnie
- rozwijając się radośnie.
Babcia go wciąż oczekuje,
będzie większy - wystartuje!
Samolot polubił, bo już lata
we wszystkie strony świata.
...życzę miłego tygodniaBossa Norkah
Lubię poezję śpiewaną. Tu coś mało znanego może, więc pozwolę sobie popromować ;)Edit:A tak na marginesie - dzisiaj podobno jest Blue Monday - najbardziej depresyjny dzień w roku. Czy tylko ja tego nie czuję?Może to z powodu braku postanowień noworocznych?https://www.youtube.com/watch?v=cqAc7c2bhEo&fbclid=IwAR1aGouC0t5O-6ftsjkpnC0bZujxunkSe1nvn9S1IBc78PEPOGJxGbqUYCoPodróże dalekie i bliskie - gmina Lichnowy
Pomnik kolejarzy i celników wymordowanych 1 września 1939 r. w Szymankowie
Pomnik kolejarzy i celników wymordowanych 1 września 1939 r.
Pomnik kolejarzy i celników wymordowanych 1 września 1939 r.
1918 , Stacja kolejowa w Szymankowie.
Przebudowywana stacja. Widok w stronę Tczewa.
Przebudowywana stacja. Widok w stronę Malborka.
Widok stacji i dworca z rampy przeładowczej.
Budynek na byłej stacji wąskotorowej. W miejscu torów szlakowych, przez całe Lichnowy wiedzie ścieżka pieszo-rowerowa.
Drewniany dom przy Lachowicza 27
W Lichnowach istniał kościół ewangelicki z 1842 roku. Była to konstrukcja ryglowa, orientowana, z masywną, wysoką wieżą od zachodu. Niestety, po wojnie budowlę rozebrano.
Jesionowa 2
1910 , Lichnowy - Urząd Gminy i wieża kościoła św. Urszuli.
Urząd Gminy, kiedyś siedziba firmy Zandera.
Zwycięstwa 4
Budynek przy ulicy Zwycięstwa nr. 8; ... dawny hotel Schmidta ;
...pocztówka z około 1900 roku;
Zwycięstwa 8
Dom podcieniowy w Pordenowie
Lapidarium na dawnym cmentarzu mennonickim w Pordenowie
Jedna z nielicznych nie uszkodzonych steli.
Fragment nagrobka w kształcie książki.
Kościół w Borętach powstał w XIV w. (najstarsze części to prezbiterium i zakrystia). Była to ceglana budowla: kwadratowa nawa z wydłużonym prezbiterium i wieżą (od zachodu; ceglana podstawa, drewniana nadbudowa). W 1805 r. dobudowano boczny przedsionek. Kościół spłonął w 1945 r. i nie został odbudowany. Pozostały ściany do wysokości podstawy dachu i przypory. Nie ma konstrukcji dachu, stropu ani wieży, stolarki okiennej ani żadnego elementu wyposażenia. Świątynia otoczona była cmentarzem; tak jest i dziś, przy czym są tam wyłącznie groby współczesne. Kilka starych płyt i krzyż żeliwny eksponowane są w kruchcie kościoła.
1919 , Ambona z kościoła katolickiego w Borętach.
1919 , Wnętrze dzwonnicy kościoła katolickiego w Borętach.
1919 , Ołtarz maryjny z kościoła katolickiego w Borętach.
1919 , Ołtarz Ukrzyżowania z kościoła katolickiego w Borętach.
Wejście do ruin gotyckiego kościoła katolickiego p.w. św. Katarzyny z XIV wieku.
Wejście do kościoła przez murowaną kruchtę znajdującą się przed 1945 rokiem pod drewnianą częścią wieży. Czworoboczna murowano - drewniana wieża była zbieżna ku górze, przykryta altaną i zwieńczona spiczastym hełmem. Przypuszczalnie była przebudowywana w XVI wieku.
Ściana południowa kościoła
Wnętrze ruiny kościoła. Widoczna ściana południowa i prezbiterium.
Nawa (10,75 x 12,65 m.) byłego kościoła, w głębi prezbiterium.
Dawne prezbiterium.
Wisła na wysokości strażnicy wałowej w Borętach.
Ostrogi na Wiśle poniżej strażnicy wałowej w Borętach.
Strażnica wałowa w Borętach na szczycie wału p.powodziowego na prawym brzegu Wisły.
Gotycki kościół p.w. św. Mikołaja w Lisewie Malborskim
Fragment tarasu od strony parku.
1978 , Gdańska Kolej Dojazdowa - stacja w Lisewie Malborskim.
Dawna noclegownia załóg kolejarskich na stacji Lisewo Malborskie.
Budynek strażnicy wałowej w Lisewie Malborskim.Czasami mam ochotę..
Niekiedy zdarza mi się poddać swojemu marzeniu ,a mianowicie pierd...wszystko i wszystkich i tak po prostu zniknąć!Zapomnieć o tym co było,jest i będzie i ruszyć w nieznane tak aby każdy dzień był niewiadomą dla mnie.Zostawić za sobą zobowiązania wobec bliskich,wrogów oraz reszty świata.Czasami mam ochotę tak po prostu się poddać swojemu marzeniu niestety nie leży to w mojej naturze być może dlatego że urodziłem się we wtorek)Jestem jaki jestem i nie zamierzam się zmienić dla nikogo nawet jeżeli miałbym mieć wszystko to mam wyjeb.....i pozostanę sobą do kresu moich dni!!!!!https://www.youtube.com/watch?v=L4FyFISAuh4Dzień Babci
Za chwilę święto Babci...Na dworze zmrok zapadaSiedzę sama na działceWspomnienia oplatają mnieTu gdzie od zawsze mieszkałaTu nas wnuki zawsze z radością przyjmowałaPamiętam zawsze jakieś przysmaki gotowałaNiespodzianki serwowałaA najbardziej lubiliśmy kiedy deszcz padałNo wtedy babcie zamęczaliśmyBy bajki opowiadałaOj znała ich znała...Nie było mowy byśmy się czymś zadowoliliA babcia myślę że tylko udawałaBajek opowiadać już nie chciałaBo uwielbiała kiedy ją całowaliśmyProsiliśmy,babciu kochanaKlep nam te bajeczki klepI się zaczynało...Kiedyś dawno temu...Żyli sobie gospodyni i gospodarzOna kurkę miała ,a gospodarz kogutkaI ta gospodyni się przechwalała...Z gospodarza naśmiewała...Ja mam kurkę i jajeczkaA kogutek śmiechu beczkaTylko pieje i nic się nie dziejeTak gospodarzowi dokuczałaAż gospodarza zdenerwowała i kogutka zbiłI w świat wypędził biedaka...A gospodyni tryumfowałaTak sobie myślała...Zabiją kogutka kiedy noc nastanieAle bardzo się myliłaKogutka historia całkiem inna byłaDużo śmiechu nam sprawiłaI mimo lat dokładnie zapamiętanaBabciu ukochana z okazji święta TwojegoPiszę te słowa bo tak jakośTęsknota mi się zrobiło...Od tamtej pory tak dużo się zmieniłoAle kiedy patrzę na podwórzeWidzę Twoje pięknie zaplecione długie włosyI fartuch taki wykrochmalonyZawsze jakieś kwiaty z ogrodu przynosiłaśPotem je suszylaś...Mówiłaś że ,,nie ma to jak leki z Bożej apteki,,Tak wyraźnie dziś to słyszęSą w życiu takie chwile że każdą cząstkaCiała chcemy wrócić choć na chwilęW te czasy gdzie życie tak beztroskie byłoGdzie o nic się nie martwiłoTak szybko to zleciało...Dziś tylko wspomnienia zostały...Babciu Stasiu wiesz...Ja nadal kocham Cię...https://youtu.be/qCJCByoWN54Muzeum Obrzydliwego Jedzenia
The Disgusting Food MuseumW dzisiejszych czasach jest muzeum na wszystko. Najnowsze muzeum, które powstało może zniechęcić Cię do obiadu. Jest to Muzeum Obrzydliwego Jedzenia, które otworzono w Szwecji, w Malmo. Wystawa pozwala na przeanalizowanie, dlaczego niektóre jedzenie kochamy, a inne nie. Założyciel muzeum - Dr Samuel West przyznał, że wpadł na pomysł stworzenia takiego muzeum podczas badań nad wpływem konsumpcji mięsa na środowisko. Pomyślał o alternatywnych źródłach białka, takich jak owady.Muzeum ma 400 metrów kwadratowych powierzchni. Wystawa zawiera jedzenie z całego świata. Założyciel podkreśla, że dla niektórych osób potrawy te mogą być obrzydliwe, jednak w innych rejonach świata są zupełnie naturalną, regularną częścią diety. Dodaje, że człowiek może jeść wszystko, jednak kultura w jakiej się wychowuje narzuca mu co jest apetyczne, a co nie.Wystawa ma na celu poddać te poglądy pod ponowne rozważenie, a być może i nauczyć ludzi, że można jeść pokarmy z innych źródeł.W skład wystawy wchodzą m.in.: smażona tarantula, sfermentowany rekin, smoothie z żab, ser z żywymi larwami, pieczone świnki morskie oraz sok z gałek ocznych owiec.Mniami.... ?Który z tych przysmaków byście wybrali, gdybyście musieli coś posmakować?Miłej niedzieli i smacznego obiadu...Pomóżcie Józi
/ Napisałam ten tekst, w celu odreagowania, choćby chwilowego, po tragicznym wydarzeniu w Gdańsku, oraz po kolejnym zebraniu w redakcji - burzliwym i pełnym sprzeczek. Może, przez moment, chciałabym być tą Józią.... /Ja Was bardzo proszę. Pomóżcie mi! Już sobie z tym wszystkim nie radzę. Ludzie ode mnie za dużo wymagają. I oczekują też.Mam w sobie trochę siły, energii i rozumu, ale jestem kobietą. Słabą płcią. I wiem - są ważne wydarzenia na świecie i w naszym kraju. Ale jak nad tym się skupić, jeśli każdy mój dzień, jest gorszy od tego, co przeszedł?I taki strach rośnie we mnie. Widzę, że znajomi obserwują mnie i chcą pouczać. Ja nie wiem czemu,bo robię wszystko , jak umiem, najlepiej. Oni nie chcą ze mną chodzić do kina i nie zapraszają na imieniny, ani żadne takie.Ale nie chcę tak nudzić, tylko powiem rzetelnie. Bo już tylko na Was liczę.Teraz moim największym życiowym problemem, jest wizyta u pana Tadeusza. Dawno nigdzie w gościach nie byłam, a to będzie duża impreza. On skończy wtedy osiemdziesiąt pięć lat. Ja czuję szacunek dla takiego wieku. Jeszcze podziw, że tak długo wytrzymał na tym świecie. I w związku z tą wizytą, mam straszne rozterki:*W co się ubrać? Czu sukienka długa i czarna? Tylko to może u jubilata smutne myśli wywołać. Bo ten ciemny kolor - trumienny jakby.Co wy myślicie o tym?*Jakie kwiaty wręczyć? Czerwone - to miłość, żółte - zazdrość, białe - niewinność. Nie pasuje! to jakie??*Czy przy tym dawaniu mam dygnąć? Jak byłam mała i pan Tadeusz, na powitanie, podawał mi rękę, to dygałam. Babunia tak mnie nauczyła. To może przypomnę mu młode lata i się ucieszy?* A prezent już mam. Puzzle. Dobre na pracę mózgu są, a on ma jakąś sklerozę. Profesor, u którego pracowałam, tak mówił. Potem wyrzucił mnie z pracy, bo niedokładnie sprzątałam. A mi się stłukły okulary i źle widziałam. Nie miałam czasu iść do poradni optycznej.*Czy przy stole zachowywać się elegancko, czy luzacko? Bo będą i młodzi i starsi. Czy trzymać, przy jedzeniu, łokcie przyciśnięte do boków? Odginać mały palec, jak będę pić kawę z filiżanki? Jak mała byłam, dziadek mi książki pod pachy wtykał, żebym przyciskała je do ciała i tak jadła. Dobry był, chciał mnie nauczyć.*I co zrobić, kiedy beknę po jedzeniu? Było tak kiedyś. Głośno beknęłam, aż sąsiad odsunął się. A mi przykro było, bo przystojny taki. Dobrze, że nikt nie zwrócił mi uwagi. Może nie słyszeli?To w związku ze świętem pana Tadeusza. Ale jeszcze są moje bardzo ważne problemy w życiu domowym. Bo mam dwie córki i synka. Nazywają się Zosia, Ewa i Antoś. Czytałam na blogach, że jakiś Neutron, chyba, też ma takie złe wydarzenia. O rany! Jak ja to rozumiem i mu współczuję. Pisał, że urlop brał nawet, żeby po świętach mieszkanie sprzątnąć. O takich ważnych rzeczach trzeba mówić! Jakiś filozof powiedział, że życie składa się z drobiazgów. Ja tak mam też! Bo tak: moje dzieci lubią desery. To robię kisiel. Zosia chce gęsty, żeby łyżeczka stawała, ale Ewa nie. Ona lejący chce. Antoś się drze: -ja chcę budyń! Wiecie, ile czasu jestem w kuchni? Ile ważnych, twórczych rzeczy mogłabym wtedy zrobić. Obejrzeć "Wiadomości TVP", "Panią Domu" poczytać, pomyśleć, jak to moje życie poprawić.Na dodatek konkubent mój. To chyba najgorsze. Mówi ciągle do mnie: - Mogłabyś zadbać o siebie! Zawsze chodzisz w szlafroku, albo w rozciągniętych dresach. I dlaczego ciągle dłubiesz w nosie? - A ja się odwracam przecież, jak dłubię, bo jestem dobrze wychowana.Jeszcze Was zapytam, jak myślicie o tym, co na tych blogach się robi? To chyba, jak w polskim rządzie. Każdy chce być lepszy i mądrzejszy od tego, co ma inną partię. I się wygryzają. Tak jak teraz, gdy wariat zabił prezydenta Gdańska. To, że to wina pana Jurka Owsiaka, powiedzieli w "Wiadomościach TVP". A to człowiek o prawdziwym, wielkim sercu.A blogi lubię. Są piosenki ładne, ludzie chwalą. Nawet testy są i żadnego nie opuszczam. I wierszyki, co serce poruszają, ale niektóre, to trudno zrozumieć.Tylko najgorsze, że ludzie tu na złość sobie robią. Jedni na drugich- huzia! Jest tu jakiś nawiedzony. Tak powiedziała pani Kasia, co mieszka blisko i mojej Zosi korki daje. No to on w kółko straszy potępieniem i przepisuje kawałki z Biblii. To co - Boga się bać?! Przecież go kochać i czcić trzeba!I jeszcze jakiś, co cudacznie się nazwał. Untdentosong chyba. Ciężko wymówić. Aż patrzyłam w wyszukiwarce. To mi wyszło - piosenka dentysty? Czy o pastę do zębów mu chodziło? I tak już nie czytam, co on pisze, bo tylko chce się pokazać, że mądry. Pani Kasia śmiała się i mówiła, że on zamknięcie do swojego pisania zrobił. I ten nawiedzony też. To pomyślałam, że oni się boją, że ludzie im prawdę napiszą. Nie są ok. Bo prawdziwa cnota krytyki się nie boi. Tyle to wiem. tylko mi przykro, że na tych blogach tak się żrą. Może im to wytłumaczycie?Bo ja nie umiem składnie napisać.To są tylko kawałki tego, co mnie spotyka i męczy. Wczoraj, to już miałam wyjść z domu i iść gdzieś daleko. Trafić do takich ludzi, co potrafią mnie zrozumieć. Uśmiechnąć się do mnie i pochwalić. Może Cyganie - tak myślałam. Tylko jestem blondynką, nie zafarbowaną. To czy pasuję do nich? I w ogóle - czy są jeszcze gdzieś tacy Cyganie - z taborami?Zostałam. Tylko ja już tak nie mogę! Czy Wy mi pomożecie??Oczami JEZUSA cz.2
Barabasz-Gdy się modlicie ,myślcie o Bogu odsuwając wszystko inne .Niech nic wasz nie rozprasza .Myślcie o miłościjaką Bóg ma do was i o tym co BÓG czyni w waszym życiu .Potem pomódlcie się z głębi serca tą miłością ,którą macie dla Boga .-powiedziałem .Gdy rozmyślali o tym co powiedziałem ich obawy szybko pierzchły .Po modlitwie zaczęliśmy jeść .Z radością przyjęliśmy posiłek po całym dniu modlitwy i postu .Jeden z mężczyn podszedł do naszego stolika stając u jego krańca.Opierając się rękoma o stół ,pochylił się do przodu i powiedział :-A wy coście za jedni?.Skąd jesteście ?Siedzący przy stoliku ucichli spoglądając w Moja stronę ..-Jestem Jezus z Nazaretu a to są Moi przyjaciele -odparłem-Ty jesteś Jezus ten prorok? Nie wierzę !!wyglądasz obskurnie - zaśmiał się -Jeśli jesteś Prorokiem powiedz jaka czeka mnie przyszłość -powiedział uderzając pięścią w stół.-Mój przyjacielu nie ma potrzeby się gniewać ,wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi .-Nie jestem twoim przyjacielem no i zadałem ci pytanie ,Jesteś prorokiem czy nie ? Położyłem przyjacielowi rękę na ramieniu a ten odtrącił ją i wrzasnął :-Czekam na odpowiedz od tego tu tak zwanego proroka .Czekam !!-Mój przyjacielu -powiedziałem-NIE jestem twoim przyjacielem -wrzeszczał mężczyzna-Jesteś tak bardzo sfrustrowany tak wielki w tobie gniew z powodu okupacji rzymskiej że nie zapominasz i nie rozpoznajesz do jakiego narodu należysz ..Patrzył na Mnie tak jak by był gotowy Mnie zabić ...Mówiłem dalej :-Wszyscy jesteśmy Żydami .Wszyscy jesteśmy braćmi .Wszyscy winnyśmy żyć według przykazań które Bóg dał Mojżeszowi bowiem Izrael został wybranym by podążał drogą Bożych przykazań i by świadczył światu o Bożej miłości ..-Przykazania ! Dobre sobie -powiedział głośno -Czy to znaczy że tylko my mamy je wypełniać a wszyscy inni mogą robić co chcą ?Zobacz ile to nas kosztowało -naszą ziemię .-Bóg dał wam tą ziemię i tylko On może ją odebrać Jeśli ufasz Bogu to poznasz że jego wola się spełnia .Ja ufam mojemu mieczowi i memu ramieniu .Gdy mój kraj będzie wolny wtedy zaufam Bogu .-powiedział wznosząc prawą rękę by pokazać napięte mięśnie ...-Kiedy sie zestarzejesz ,Co wtedy ? -spytałem .Mężczyna spojrzał na Mnie i nic nie mówił . (.................. )-skrót -Jezus opowiada co spotka Barabasza )-Dziś obciążyłeś swoje serce śmiercią ...śmiercią i zemstą .Pamiętaj o przykazaniach które Mojżesz zniósł z góry .Dano je dla ciebie i dla każdego ,,NIE BĘDZIESZ ZABIJAŁ ''jest przykazaniem Boga a łamiąc je skazujesz się na piekło .Bóg widzi cię. Za każdy grzech który popełnisz pewnego dnia będziesz musiał odpowiedzieć przed Bogiem .Żyj zgodnie z przykazaniami mój przyjacielu żyj tak jak Bóg pragnie abyś żył -powiedziałem .https://www.youtube.com/watch?v=lh1xjNJUzscstąd do wiecznosci
https://www.youtube.com/watch?v=Bk7RVw3I8egZegnaj nasz prezydencie......DLACZEGO NIBY???
Ja nie jestem zła na świat
Tylko na ludzkość słów brak
Gniew mi pulsuje w żyłach
Piszesz bym wybaczyła
Wszystkim i wszelkie zło
Ale dlaczego????…
Dlaczego mam wybaczać
Tym którzy zadają ból
Mam też płakać pozwalać
Tym którym świat oszalał
I zadany im ból przez czyjeś ego
Dlaczego????…
Mam być lepsza ale czy jest lepszym
Przejście nad tym do dnia codziennego
Że ktoś przez swoje ego
Odbiera Ci kogoś bliskiego?
Właśnie tutaj mamy dysonans
Twe Śnieżnobiałe skrzydła Anioła
Moje czarne skrzydła Upadłego
Bo ja nie rozumiem dlaczego....https://www.youtube.com/watch?v=dBQTeVWfQ6MCzy warto być...
grzecznym gdy inni Ciebie obmawiają, dokuczają, wyśmiewają.Jak się zachować?Bronić się i tłumaczyć, czy atakować, pdobnie do nich?Jak sądzicie?Życzliwość to najlepsza odpowiedź na okrucieństwo...
Z różnych powodów niektórzy ludzie tkwią w przekonaniu, że cierpienie innych osób przynosi im korzyść i uszczęśliwia. Niektórzy potrafią nawet zadawać cierpienie innym, aby poczuć satysfakcję. Najlepiej radzić sobie z takimi ludźmi, okazując im życzliwość. Jest to odpowiednia metoda działania i zachowania szacunku.
Pojęcie dobra i zła było w dziejach ludzkości już nie raz omawiane, szczególnie dlatego, że ludzka dusza może obrócić się w jedną z tych stron. Co więcej, pojęcie dobra i zła jest różnie interpretowane w zależności od kultury, społeczeństwa i innych czynników.
Zamiast technicznego lub naukowego wykładu w ten temat, w tym artykule dążymy do indywidualnej refleksji nad tym, czym jest życzliwość. Zaczniemy od abstrakcyjnej sytuacji, w której pewna osoba działa na szkodę innych osób.
Jak należy zareagować w takiej sytuacji?
Dlaczego życzliwość jest lekcją
Jest wiele powodów, dla których życzliwość można uznać za wspaniałą lekcję, chociaż nigdy nie zrozumiemy, co zachęca innych ludzi do wyrządzania krzywdy.
Cała sztuczka polega na tym, że reagując życzliwie, nie uwalniamy sprawcy od jego negatywnego uczynku, ale uwalniamy siebie od negatywnych emocji, jakie wywołała.
To zrozumiałe, że często mamy trudności w wybaczeniu drugiej osobie. Trzeba jednak pamiętać, że można wybaczyć, nie zapominając o szkodzie ani nie ufając ponownie tej osobie. Przebaczenie nie oznacza bycia naiwnym lub bardziej narażonym. Po prostu uwalnia od ciężaru, który nie pozwalał na zagojenie się ran.
„Musimy sprostać narzuconym ograniczeniom, każdemu nowemu aktowi okrucieństwa, dając od siebie coraz więcej miłości i dobroci”.
-Etty Hillesum-Dobroć jest czymś na kształt lekcji, ponieważ daje satysfakcję, promuje solidarność, zwiększa poczucie własnej wartości i umożliwia wyciąganie wniosków z poniesionych ran.
Życzliwość dba o dobro innych ludzi, tak samo jak o dobro własne. Dla porównania okrucieństwo patrzy tylko na siebie, zabiega tylko o własne sprawy.
Życzliwość pochodzi z głębi serca
Jedna z najczęstszych opinii jest taka, że nie rodzimy się dobrzy ani źli, ale wraz z rozwojem emocjonalnym rozwijamy u siebie życzliwość i okrucieństwo. W związku z tym można uznać, że życzliwość pochodzi z serca i jest karmiona miłością.
Jeśli przez całe życie starasz się rozwijać, nie szkodząc innym, skąd miałaby pojawić się u Ciebie chęć zemsty na kimś, kto jedynie próbuje krzywdzić innych?
Zniżanie się do jego poziomu niczego nie zmieni. Nie naprawi szkody, a jedynie zapewni tymczasową ulgę. Niechęć jest destrukcyjna. Zmienia Cię i nie przynosi żadnych pozytywnych efektów. Ta druga osoba nadal będzie patrzyła, jak upadasz do jej poziomu. Nie tylko stracisz wszystko, ale niczego nie zyskasz.
„Posiadł przy tym jeszcze większą, nie wyuczoną umiejętność: była nią sztuka dobroci.”
-Ursula K. Le Guin-
Jak mawiał Gandhi, z korzyścią byłoby, gdybyśmy byli zmianą, którą chcemy ujrzeć w świecie, bez względu na to, jak wielka, skomplikowana, trudna lub mała jest sytuacja.
Możemy też odnieść się do etyki Kanta, który twierdził, że cnotę można odnaleźć w przekształcaniu naszej pracy w pracę uniwersalną.
Nie toleruj okrucieństwa wokół siebie
Otacza nas nienawiść, przemoc i strach, dlatego musimy kształcić w sobie wartości, które przyczynią się do społecznego i indywidualnego dobrego samopoczucia, wartości, które utrudniają rozwój otaczających nas obrzydliwych zachowań.
W rzeczywistości ludzie, którzy doświadczyli krzywdzących zachowań odkryli, że zasada „oko za oko” nie przynosi żadnych korzyści, ponieważ sprawia, że ludzie stają się głusi i ślepi.
Nie możemy tolerować okrucieństwa wokół nas i nie możemy też karać innych. Życzliwość jest jak drogowskaz i nie ustępuje toksycznym emocjom. Segreguje odczucia w określony sposób: zachowuje wspomnienia w pamięci, ale usuwa negatywne uczucia.
Kiedy napotykasz nienawistne zachowania, zareaguj na nie dobrem. Jeśli poczujesz, że skrzywdzono Cię tak bardzo, że nie potrafisz iść właściwą drogą, daj sobie czas. Nie po to, aby zapomnieć, ale by kierować swoimi działaniami racjonalnie, a nie gniewem czy złością.
W ostateczności, jeśli nie ma lekarstwa, jeśli nie możesz nauczyć innych życzliwości, oddal się ostrożnie, nie zadając ran. Przecież okrucieństwo nie jest w Twoim stylu.
„Świat jest miejscem niebezpiecznym nie tylko z powodu tych, którzy czynią zło, ale również tych, którzy na to patrzą i nic nie robią.”
-Albert Einstein-
Czas milczenia i szacunku.....
Nic nie da złość na świat ,na los.Choć tak okrutny zadano cios.Ściśnięte pięści rozluźnij właśnie,Nim dobro w ludziach już całkiem zgaśnie.Wyciągnij dłonie w życzliwym geście,Dopóki możemy coś zrobić jeszcze.Choć serce krwawi, choć łzy się leją,Żyjmy choć chwilę proszę nadzieją,Że to nie koniec, nie koniec przecieI choć upadłeś- powstań człowiecze.Powstań i z dumą otrzep kolana,Choć Cię rozrywa bolesna rana.Nie przestań wierzyć, że radę damy.Bo My Polacy się nie poddamyI chociaż dziś odszedł do nieba,Widocznie Jego tam Bogu trzeba,I choć Orkiestra tam gra już Jemu,Sen o Wiktorii tam leci Dżemu,Ku Jego chwale i ku pamięci,Niechaj nas w drodze tej nie zniechęci,Rozłam poglądów, granice granic,Miejmy różnice swoje już za nic,I w jednym marszu, serce przy sercach,Niech nas zjednoczy Marzeń Morderca.Ramieniem w ramię, stopą przy stopie,Idźmy wstrzymani w dzikim galopie,Idźmy w milczeniu tysiąca słów,Niech nas prowadzi przyjaźni duch.A Ty Mój Drogi czuwaj nad nami,Nie chcemy przecież tu zostać sami.Niechaj Twój duch wskazuje drogę,O to Cię tylko już prosić mogę.Bądź światłem w mroku, uśmiechem w złości,Bądź niczym gołąb polskiej wolności...
Dziś jest Dzień Kubusia Puchatka;-))))))))))))))))
Sympatyczny bohater powieści Aleksandra Milne’a mimo upływu lat nadal należy do najpopularniejszych misiów, amatorów miodu.Międzynarodowy Dzień Kubusia Puchatka obchodzimy 18 stycznia ponieważ tego dnia urodził się autor (1882 rok) .W Polsce książki o Puchatku i jego przyjaciołach, jak Prosiaczek, Królik, Kłapouchy, Kangurzyca, Maleństwo i Krzyś, są znane dzięki przekładom Ireny Tuwim.Jesteśmy jedynym krajem, w którym miś o małym rozumku nie nazywa się tak, jak w oryginale - Winnie, tylko nosi rodzime imię - Kubuś.https://www.youtube.com/watch?v=G6aEu2IS8_ohttps://www.youtube.com/watch?v=9oO9B2f1cN0Kto zna złote myśli misia o małym rozumku ......."Kubusiu jak sie pisze Miłość ?Prosiaczku, tego sie nie pisze ,to sie czuje :)
Słodkiego dnia !!!!!!!!!!!!!!!!;-)))))))))))))))Największe serce świata
Wróciłem z Gdańska, miasta które całe jest w żałobie, dosłownie. Ludzie płakali przy "Neptunie", przy miejscu zbrodni, przy urzędzie, w barze mlecznym w którym Prezydent bywał. Serio tym ludziom coś zabrano. Dawno w "newsach" nie pracowałem , ale ta tragedia była niezwykła. Nie raz pracując w newsach byłem w miejscach gdzie wydarzyła się tragedia, większa czy mniejsza z naszego punktu widzenia. Nie raz z kolegami z branży żartowaliśmy w trakcie, ot taka obrona przed emocjami- nie możesz brać wszystkiego do serca i głowy kiedy tak często widzisz ludzki dramat ( dzieci w rzece, zabójstwo, katastrofa pod Smoleńskiem, pożar, wypadek autobusu w Grenoble, wypadek w Szczekocinach, itd. ).
Tym razem w Gdańsku tragiczną śmiercią zmarł człowiek który wszystkim lokalnym, ale nie tylko, dziennikarzom był znany. Sam poznałem Pana Pawła zaledwie przy 3 programach, ale urzekła mnie jego osobowość, humor, otwartość i inteligencja.
Tym razem, mimo że była 3 w nocy, mimo że padał deszcz i było zimno, mimo że wszyscy byliśmy w pracy od kilkunastu lub kilkudziesięciu godzin, nikt nie żartował, nikt nie szukał sensacji "na siłę". Wszyscy chcieliśmy żeby ten "fajny" człowiek przeżył. Kolejnego dnia, nieoficjalnie docierały do nas wiadomości że Pan Paweł z tego nie wyjdzie, wszyscy to wiedzieli, czy to przed szpitalem czy w redakcjach, ale szczerze wszyscy odsuwali od siebie tą myśl jak najdalej. Mimo że kilka źródeł nieoficjalnie potwierdziło, w rozmowach kolegów "po fachu" mieliśmy nadzieje że może plotka, zakłamanie rzeczywistości, "oby z tego wyszedł", "da rade".
Pan Prezydent Adamowicz zmarł. Tragicznie, z nienawiści. Nikt na to nie zasługuje. Człowiek który walczył o innych, słabszych w gorszej sytuacji tym bardziej. Wszyscy mimo że wiedzieli byli załamani, kolega z redakcji zagranicznej złożył mi wyrazy współczucia. Przechodnie płakali, mówili z to ogromna strata. Wszystkim nam zrobiło się strasznie, prywatnie i zawodowo.
Gdańsk jest wspaniałym miastem, wydaje mi się że mimo lat kultywuje hanzeatyckie tradycję otwartości i wielokulturowości. Zanim dotarła do nas ta najgorsza wiadomość, w gmachu Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego, w jego bufecie, ledwo żywy zamawiałem sobie zupę. Była po 11:10, 14 stycznia. W kolejce przede mną przeważał język angielski. Wśród nielicznych jak mniemam profesorów o należnym wieku i aparycji, większość stanowili sądząc po rysach, studenci z najróżniejszych stron świata. Byli Azjaci, Afrykanie, Mongołowie. Uśmiechnięci, młodzi, weseli. Serio, stojąc po zupę pomyślałem: komu to może przeszkadzać. Jak słabym i niewielkim trzeba być ażeby obawiać się jakiekolwiek inności?Jak wielka w człowieku musi być frustracja, indoktrynacja i ograniczenie w myśleniu żeby bać się na przykład Hamida, studenta medycyny z Syrii, czy Sheikh, uroczej studentki z Bangladeszu?
Tego samego dnia, kilka minut po szóstej, dżdżystego ranka staliśmy mokrzy przed szpitalem czekając na live'a. Obok nas, dwóch facetów, przywiozło kilka kuwet z dostawa kanapek do szpitalnego bufetu. Jeden z nich spojrzał na nas, wyciągnął kuwetę i poczęstował nas bułeczkami. Na każdej z nich była cena, 5,7 czy 9 złotych. Byliśmy w pracy od 20 godzi więc ochoczo złapaliśmy po kanapce, szukając jednocześnie w portfelach należności. Facet który je przywiózł powiedział: "Nie szukaj, my nie zbiedniejemy, a Wy robicie dobra robotę, Prezydent był nas wszystkich. Powodzenia oby się udało"
To kanapka smakowała mi najbardziej.
To jest ta dbałość o człowieka, to jest ta otwartość o której Pan Paweł mówił. To jest ta solidarność, to są ludzkie gesty w małych rzeczach.
Atmosfera wieczorem, to pełne rozbicie- między żalem i smutkiem który odczuwali wszyscy a dumą i jednością która za tym szła. Myślę że Pan Prezydent byłby zadowolony widząc jak mieszkańcy "najlepszego miasta na świecie" potrafią się zjednoczyć i mimo życiowych czy politycznych podziałów razem zrobić coś. To coś to oddanie hołdu, w skupieniu, bez politycznych deklaracji, no logo.
Mam nadzieje że śmierć z najgorszych pobudek, nie pozostanie bez odzewu. Mam nadzieje że ta okrutna strata zmieni coś w nas wszystkich. Mam nadzieje że we mnie zmieniła, Panie Pawle, chce być lepszy.
Chce nie reagować nienawistnie i agresywnie nawet na działania skrajnie złe. SERIO musimy wszyscy sobie przemyśleć dokąd my zmierzamy? Oponentów doborem pokonajmy. Według mojego światopoglądu powinno się udać, mocno chce w to wierzyć.Przy śniadaniu w mleczaku Turystyczny, pani za kasą powiedziała dziś kwiląc: wie Pan co? on zabił wielkiego człowieka i wizjonera.
Jest mi źle, nie zgadzam się z takim światem.
W nocny czas
Trzecia nad ranemLeże z otwartymi oczamiNie śpię...Obrazy przed oczami przepływająWspomnienia w pamięciW drogę wyruszająCzemu zawsze w nocyKalejdoskop zdarzeńCzemu przychodzisz nocąJak kot cichutkoWiesz przecież że każda łzaGorzka jest...Nie chcę już łezTa sama pozytywka graSpoglądam na niąBiedna baletnicaCiągle ten sam taniecA ja nie chcę być taka jak onaMiłosny stan...Na tyle mnie staćPowiedzieć ,,nie,,Choć bez miłości jest źleTamte kwiaty z bilecikiem,,Na zawsze,,...Minął ich czasA cisza graOna szydziOna złaJest samotną jak jaCiemność wciąż trwaA pozytywka wciąż graTu gdzie jest mój światTu sercem oglądamCo dnia...Deszcz i śniegBez leku...W modlitwie o nowy dzieńhttps://youtu.be/_I3Y2zaFNyUWarto posłuchać .
Najnowsze notki
