Jest już za późno, nie jest za późno.
42 lata temu, 24 lipca 1979r. odszedł Edward Stachura... Miał tylko 42 lata.
Poeta i literat. Edward Stachura nie mieścił się jednak w ramach oficjalnego życia literackiego Polski lat 60. Z natury i usposobienia był typem wagabundy, który odrzucał konwencje mieszczańskiego życia. Chciał być, i był, jak sam pisał, jak najbliżej prawdziwego nurtu życia, który biegł poza warszawskimi salonami. Wybrał żywot niebieskiego ptaka, podróżnika, który utrzymuje się z doraźnych zajęć, takich jak oczyszczanie ze szlamu ciechocińskich stawów, czy pracy przy wyrębie lasu, co opisał w "Całej jaskrawości" w roku 1967 czy wspaniałej "Siekierezadzie" z 1970 roku. Tworzył poematy, lirykę, prozę poetycką – utwory pełne refleksji. Czerpał także inspiracje z ballad i gawęd. Na spotkaniach autorskich często grał na gitarze i śpiewał napisane przez siebie teksty, jak chociażby „Nie rozdziobią nas kruki, wrony”. Jego twórczość najbardziej chyba jednak rozpropagował zespół muzyczny wykonujący tzw poezję śpiewaną Stare Dobre Małżeństwo. Kto nie słuchał przy ognisku piosenek stworzonych na podstawie wierszy Stachury ten na zawsze pozostanie ubogi duchowo...
A może jeszcze
Czy wszystko jeszcze przed nami?
Czy nas dwoje biegnących
Z wypiekami na twarzy przez życie
To obraz w kadrze zatrzymany?
Jeszcze wczoraj takie proste to było
Ale dziś tylko jedna myśl...kłamstwo
Ono zawsze ma krótkie nogi
Boże drogi gdyby mi to powiedziano
Rękę bym obciąć sobie dała
Bym uwierzyła...ale wszystko zapisane
Nic dodać i ująć nie daje rady
Człowiek niby dumnie brzmi
Ale nie raz dwie twarze posiada
Życie z puzzli układane
Kawałeczki dni rozsypane
Kłamstwa tak z uczuciem wypowiadane
Za oknem noc ,już nie czekam
Mrok...
No, kto jeszcze tak zaśpiewa?
Co bym zrobiła gdybym kiedyś bogata była....
Primo:
Podróżowała ile chciała,
na pokładzie się opalała.
Dookoła świata pływała
zabytki liczne zwiedzała.
Do Małego Księcia zawitała
i pocałunkiem odczarowała.
Secundo:
Jadała to co chciała
a nie to co akurat miała.
Obsługa by dookoła skakała
a nie sama gotowała.
I nie ziemniaki, żurek czy ryż -
mielonych nie tknęła bym tyż.
Nie chcę wymieniać po kolei
bo wiersz w menu się zamieni.
Jadłabym co się zamarzy
prócz ostryg, ślimaków i małży.
Tertio:
Połowę majętności bym rozdała,
sama bym cieszyć się nie umiała.
Zaspokoić wszystkich bym
nie zdołała
bo żadna władza nigdy tego
nie dokonała.
Gdy Uśmiech na twarzy
bym zobaczyła
to bym się cieszyła - bo egoistką
nie jestem, nie będę
i nigdy nie byłam.
Miło by było gdyby biednemu
życie na lepsze się odmieniło.
Morał tylko jeden się nasuwa
z tego gdybania:
Biedni nigdy, nigdy
nie będą Bogaczami
bo nie są egoistami .....!
Dopio przy plaplaptopie
Aaaaaaa! To takie ziewnięcie było. No bo jak wiadomo i chyba wszyscy to znają, po śnie susłem trza z rańca ziewnąć, pierdnąć i podrapać się tu i ówdzie.Eliksira nie tykam dziś bo łeb mnie boli. Zacznę od kawulca, takiego dopio. Przycupnąłem na swoim zydlu, wczora taboret mi się połamał. Miałem wikolem nogi posklejać, ale też mi się nie chciało. Zydel jak zydel, mały i niewygodny. Będę patrzył w ten plaplaptop na kolanach. Ooooo! Wczora chyba wleczone było, kolana czorne jak czorna dziura! Aaaa, też mi się nie chciało myć bo woda teraz to taki deficytowy towar i oszczyndzom, myję więc kulasy raz na miesiąc.Zyrkam w ten plaplaptop i co? I co ja widza? Cooo ja widza?!Jakiegoś bana mnie tu chcą wlepić, jak drogówka w Fułkach za rozjechania kury sołtysa (Fułki to taka mała wioska koło Kałowa).I tak se siedza i myśla. Ledwie człek za wyrtla łeb wychyla, a tu mu jak jakiego demona wiedźmińską szablą łeb chcą uciąć. Jakowe rankingi, jakie grand prix na GD robio.Ja to tyam nikomu nie wadze, pija za swoja, źre za swoja. Noo czasami babcia z bieliźniarki cóś odpali. Ale nie za ich... Tych co chcą więca. Godoć nie wolno, pisać nie wolno, myślać nie wolno... Toć to co jam czynić mogam. Mam pomysła, dogulgam se dopio i pójde se do spożywczaka po eliksir. Może łeb przestanie rympać.
Fajno godoją 😂🤣😂.
Por favorr o Barbarze
Andrzejek o.... Euskal Autonomia Erkidegoa – Comunidad Autónoma Vasca
😂🤣😂🤣
Z tym największy ambaras....
Kilka słów do humbakuk
Piszę w imieniu znajomej, nick Fulki, ponieważ ma już swój blog poniżej. Proszę o zaprzestanie nabijania wejść na Jej blog. Robisz to od momentu gdy na swoim blogu zamieściła następujący komentarz: Fulki • 3 godziny temuCzy ktoś z Was posiada cechy samarytańskie? Piętro wyżej, jakiś/jakaś humbakuk, (przedtem kupagd itp., już mi się mylą nicki tego indywiduum), wyraźnie potrzebuje pomocy. "Koń, jaki jest, każdy widzi". Jednak to istota żyjąca. Cierpi na wizje, czyli zaburzenia urojeniowe, które objawiają się, między innymi, przekonaniem o wyższej, niż faktyczna, wartości własnej, doszukiwaniem się, u siebie, nieistniejących chorób, pieniactwem. Mogą być spowodowane nadużywaniem alkoholu, narkotyków, środków psychoaktywnych, a nawet rozwijającą się schizofrenią. Pomoże ktoś? (niekoniecznie osobiście). I jeszcze coś niepokojącego: Ponad godzinę temu skończyłam grę w turnieju i weszłam na stronę graczy. Patrzę, a tu liczba wejść na blog tej/tego humbakuk wzrosła z mniej niż 30 do ponad 670😁 Ciekawe, o czym to świadczy? Może nie znajduje innego sposobu, aby się dowartościować? Mimo niechęci, a nawet pogardy, żal mi tej istoty....
Nie znam celu twojego dziwnego zachowania.
Mamy kilka zdjęć ilości wejść z godzinami.
W przypadku gdy natychmiast nie zaprzestaniesz swojej mądrej działalności, ta sprawa zostanie zgłoszona do Administracji.
Kaktusik flakonik i wizja
Urlop, wczasy, wypoczynek to nieodłączny element, jak akcesorium dla pracującego w pocie czoła dla wzniosłej idei ludu. Owa idea ponoć to rozwój i pomyślność kraju i współobywateli. Nie wiem w jakim stopniu włożyłem coś do tej wspólnotowej sprawy. Robić mi się raczej nie chce. Gram w totka i jakoś sobie radzę. Kilka głębszych browarków spod samiućkich tater, a świat kolorowy w tęczowych barwach rozpromienia się nad moją głową, no i w głowie ma się rozumieć. Żyję jakoś pomalutku, kuponik skreślę, coś tam od babci czasem dostanę. Kilka zaskórniaczków babcia zawsze trzyma w bieliźniarce więc idę jak w dym. Kolega mi mówił że szukają ludzi do pracy. Gdzieś tam, nie pamiętam gdzie, gulgotał mi napój chmielowy w gardle i nie dosłyszałem. Gadałem z nim przez okno z siódmego piętra, tom nie rozumiał też wszystkiego. Gadał i gadał, gadał ze godzinę. No i tak coś tam w tym moim łbie się ostało. Pamiętałem takie jedno słowo "zdalnie". Pomyślałem między gulganiem o... No właśnie, zdalnie. To pomyślałem jeszcze raz, gulgoczący flakonik spod samiućkich tater odstawiłem na parapet, obok mojego kaktusa. A z tym kaktusem to już w ogóle historia mówię wam. No i postawiłem flakonik. Acha, kaktusik mi usechł, nie lubił tego co ja. Zawsze tą piankę z flaszeczki na koniec mu tam dawałem pić, ale chyba za dużo bo w nocy mu się czasami czkało i się budziłem. No i wiecie? Dzwonię ja ci do Fort Huachuca, no bo myslałem że tam jakie drony mają. No bo wiecie dron to i z siódmego piętra można kierować. No dzwonię, a tu co? W tubie słyszę "Humbakouk. There is no work for you today". Dziwne. No bo skąd to ci mają wiedzieć że jam to jam. Hmmm..Aaaaaaaaaaaa! Już wiem! Bywa że jak gulgocze flakonik to gram w bilardzik i może jakiś jenerał grał na GD. A, tera rozumim. Zadryndam tumorow. Jutro może też zadryndam do jakieś szkoły, bo tężyzny mi nie brak i mógłbym na ten przykład na włefie uczyć- rzut flakonikiem po eliksirze spod samiućkich tater do cela. O! A wiecie? Bo jak czasami ten mój kaktusik, no ten co mi usechł, no i w nocy tak bekał, to miałem tyż wizja. Nie mam telewizja, ale wizja. No i biorę pisaki i ta wizje na kartkach w brulionie 16 kartkowym maże. Dziś miałem wizja też i namazałem. Tylko nie rozumiem co ten mój uschnięty kaktusik w tej wizja chciał przekazać. Moża wy wieta? Oj za doża flakonikuf już popiłem... Ida do wyra.
